Dagje Kurunda

20 mei 2018 - Cairns, Australië

Vanochtend was het weer vroeg uit de veren, want er stond een dagje Kuranda op de planning. Voor Angelo geen probleem, want die was al om 3 uur wakker en worstelt nog met het tijdsverschil. Heen zouden we met de Sky Rail gaan en terug met de trein, de Kuranda Express. Om 8 uur waren we al bij het beginpunt en moesten we nog een half uurtje wachten. Zodoende konden wij wat informatie tot ons nemen over het rainforest, de slangen en andere dieren die er voorkomen voordat we plaats namen in een glasbodem gondel. In totaal 7.5 km boven het rainforest met 2 stops onderweg zoals gezegd in een glasbodem gondel. Schitterend uitzicht, af en toe tussen de regenwolken, maar toch ook wel een beetje eng zo'n hoogte en diepte onder je. Hang je daar hoog in de lucht, kijkend in de diepte en begint Angelo dat we Kjelt missen met "We gaan springen". Ik gelijk van als je dat maar laat, straks breekt het glas, je mag niet staan en .... WE GAAN OOK NIET VAN LINKS NAAR RECHTS. Lopen we bij het 2e station hoor ik achter me "kijk uit een slang". Mijn hart zat in mijn keel en zag nog bleker dan ik al was. Waar, waar, waar? Totdat ik die lach op zijn gezicht zag. Bloedh...

Na ca 1,5 uur kom je dan in Kuranda. Een leuk en pittoresk, maar wel toeristisch plaatsje. Eerst een koffie in een tentje met de lokale country zangeres voor de deur en een barman die een kunstenaar was met het maken van (melk) figuren in de koffie. Hierna door het dorp geslenterd en naar het koala, vogel en vlinderpark. Daarna naar de lokale markt met allerlei figuren van verdwaalde hippies tot rasta man en aboriginals. Vanaf daar terug naar het beginpunt om de trein terug te nemen. Een historische bijna 100 jaar oude trein langs het regenwoud. Hemelsbreed misschien 10 a 12 kilometer, maar wel 1,5 uur onderweg inclusief een stop van 10 minuten. Een geweldige dag die met een verrassing zou eindigen. Met de bus zijn we terug gegaan naar de parkeerplaats bij de Sky Rail. Auto sleutel gepakt en het knopje van "ontgrendelen" indrukken. Nada, niets, noppes. Nog eens proberen en weer niets. De sleutel uit de houder gehaald, zodat je in geval van nood de deur kan openen. Leuk, maar de startknop werkte dus ook niet. Sta je daar redelijk in de middle of nowhere richting sluitingstijd. Wij snel naar de ticketcounter waar een aller vriendelijkste dame het verhuurbedrijf en vervolgens de Australische ANWB ging bellen. Volgens hun kon het niet in de sleutel zitten. Na 3 kwartier waren ze er en wat bleek..... accu bijna leeg. Hoe lang staat de auto hier al, heeft u de lichten laten branden, branden er nog lampjes in de auto. No sir, lichten gaan automatisch uit en stonden vanochtend niet aan. We staan hier sinds 8 uur en verder stond alles uit. Hij de accu verder nakijken en doormeten, maar kon niets vinden. Toen het in orde was het verzoek om nog even een half uurtje te gaan rijden waarna wij eindelijk naar het hotel konden. Zal wel weinig slapen worden vannacht. Morgen en overmorgen duiken in de GB reef.

Ben trouwens benieuwd als wij woensdagochtend de auto gaan starten, of althans gaan proberen te starten wat ons dan te wachten staat........

Foto’s

1 Reactie

  1. Fam. Stolze:
    21 mei 2018
    De kop is er af, reizen is afzien, dat weet je. Erg ruig, we beleven het mee. We zijn een dag langer in Groningen gebleven. Een aanrader. Veel plezier met duiken doe voorzichtig svp