Highway to hell

Van Singapore naar Colombo

Met wat vertraging vertrokken wij vanuit Singapore. Wat een drama die douane formaliteiten. Nooit eerder meegemaakt. In het bubbelbad van het uitzicht genoten en de bijnaam 7 seconds Jacq gekregen. Maandag een zeedag en tot laat in de middag was het bewolkt met een heerlijke bries over het dek. Na de bloedhete dag met zeer hoge vochtigheid van gisteren een welkome afwisseling. Dinsdag begon het te stormen afwisselend met flinke tropische buien en woensdag was het zonnig maar nog steeds flinke wind (dus hier en daar verbrand). Tevens de piraten oefening gehad want we naderen Somalië.

Donderdag zaten we in Colombo. En dat hebben we geweten. Wat een avontuur en wat ben ik bang geweest. Gisteren kregen we te horen dat we een uur eerder zouden vertrekken en we zaten al zo krap in de tijd. Toch besloten om de trip naar Kandy te maken. Gelijk bij aankomst van boord en met de shuttle naar de ingang van de haven. Gelijk een hele horde tuk tuk drivers op je af. We moesten echter een echte taxi. Nog 2 keer aangesproken door zo'n grapjas die beweerde dat er een olifanten ceremonie was. Hello, where are you from. Holland. Oh nice. I am a teacher English. You are lucky you arrive today. It is a special day. Once a year there is an Elefant Ceremony and that is today. Very close by. It start in 5 minutes.
En gelijk komt er toevallig een tuk tuk aanrijden. Geen interesse. But it is very special Sir. Pfff.

Dan de dagtocht naar Kandy. Een rit van 115 kilometer. Wat een drukte, wat een verkeer, wat een getoeter en wat een levensgevaarlijke manoeuvres om maar 1 auto te kunnen opschuiven. Ik heb 7 kleuren gesche... en niet 1 keer maar wel 100 keer. Lampje om te tanken maar branden en hij maar doorrijden. Toen Angje vroeg of we niet moesten tanken ging hij dat toch maar doen. Niet vol, maar voor een paar rupee. Als dat voor terug maar genoeg is. Heen een korte stop bij een specerijen tuin en door naar de Royal Botanical Gardens in Peradeniya. Inclusief de stop 3 uur onderweg om er te komen. Werkelijk schitterende tuin en een uur doorheen kunnen wandelen want we hadden een strak schema. Door naar Kandy wat op ca 7 km ligt voor de Temple of the Tooth Relic of Lord Buddha. Daar ook een uurtje voor uitgetrokken want Angje wou uiterlijk om kwart voor 3 gaan rijden. Zo gezegd zo gedaan en 3 uur en 45 minuten voor de terugreis van 115 kilometer. Dat mocht geen probleem zijn. Nou, dat was het dus wel. Een korte stop van 3 minuten voor wat panoramische foto's en verder op nog een hele korte van een minuut. De chauffeur zat regelmatig druk te bellen. Achteraf weten we waarom. Toeteren als een bezetene en rechts en links inhalen. Af en toe een motor, tuk tuk of voetganger ontwijken. Rechtsaf voor sorteren om snel ergens voor te duiken om rechtdoor te gaan. Man man man, wat had ik het slecht.

Halverwege begon het ook nog te regenen. En dan ook echt. Stukken weg helemaal blank. En hij maar slalommen en toeteren. Max Verstappen kon nog een lesje leren. En die bussen en vrachtwagens zijn echt groot als ze recht op je af komen. Een uur voor vertrek van de boot moesten we nog 27 km. Moet toch kunnen. Alhoewel, over 88 km hadden we 2 uur en 3 kwartier gedaan. Onderweg nog even naar huis gebeld. Gaat alles goed? Ja hoor, en ondertussen liep het dun door mijn broek. Het tijdstip van half 7 kwam steeds dichterbij en ik begon steeds meer te zweten. Moest die ei ook nog tanken want inderdaad net te weinig benzine. Op gegeven moment vraagt Angje hoe ver nog. Toen had ik zoiets van oeps, dat komt niet goed. Nog minder dan 15 minuten. We zijn vlakbij. Klopte ook. Nog maar 5 km. Alleen staat meneer agent op de kruising het verkeer voor 5 mimuten tegen te houden om het uitgaande verkeer voor te laten. Nog steeds geen probleem. Het moet lukken. Bam, op nog geen kilometer van de gate staat het verkeer vast en het klokje tikt door. Komen we bij de gate is het half 7. De officiële tijd om aan boord te zijn. Oh jeh, zullen ze wachten? Wat blijkt, heeft onze chauffeur geen pasje om door te mogen rijden naar de boot. Vandaar het bellen onderweg. Hij moest iemand regelen met een pasje. Snel van chauffeur wisselen, controles door en plankgas naar de boot. 6 minuten te laat, maar ze lagen te wachten. En dan staan daar een paar honderd passagiers op het dek en balkon sarcastisch te klappen. Oh oh oh, wat schaamde ik mij. Als laatste gingen we aan boord. Loopplank binnen halen en varen. Maar, wat was ik blij dat ik levend en wel terug was. Wat een helletocht. Ondanks de mooie dag sta ik nog stijf van de stress. En dan moet het piraten gebied nog komen. Adem in adem uit. We moeten er nu wel om lachen, alhoewel Angelo, want ik nog niet echt.