Panama Kanaal en Ecuador

Eergisteren werd er door het Panama Kanaal gevaren en dat blijft toch een indrukwekkend schouwspel. De tol voor ons cruiseschip was ca 1 miljoen dollar. Vanaf de kant van de Atlantische Oceaan ga je via 3 kamers omhoog (85 feet). Aan het einde van de dag heb je dan 2 verschillende sluizen. Eerst 1 kamer omlaag (31 feet) en ca 1.5 kilometer verder nog een keer 2 kamers omlaag (58 feet) om uiteindelijk uit te komen bij de Pacific Oceaan. Miljoenen liters water worden er uitgepompt in 7 minuten tijd. Bijna de hele dag op het dek staan te genieten van deze doorkomst.

Vandaag zaten we in Manta - Ecuador. De Tonijn hoofdstad van de wereld en dat was bij aankomst al te zien toen de vissersboten werden gelost. Op internet was weinig spectaculairs te vinden en ook de excursies vanuit Princess waren niet super. Maar, wat een geweldige dag is het geworden. Eerst met een shuttle bus naar het centrum aangezien het een cargo haven is en je daar als toerist niet mag lopen. Je werd gedropt bij een speciale toeristen markt. Veel politie op straat vooral bij het toeristen deel. We zijn gelijk omhoog geklommen naar de 1e kerk. Van Angje moest ik mijn sieraden op de boot achterlaten omdat er wat mindere wijken zijn. Vanuit daar "dieper" de stad ingegaan. Steeds minder politie en het "echte" Manta in.

De stad is in april 2016 getroffen door een aardbeving met een kracht van 7.8 op de schaal van Richter. 7000 gebouwen werden verwoest en 26000 mensen waren plots dakloos. De sporen zijn nog overal te zien. Ingestorte gebouwen, half onbewoonbaar huizen waar men toch weer in woont. Maar dat mag de pret niet drukken. De meeste mensen zijn zo vrolijk. We kwamen uit bij een lokale markt. Geen toerist te bekennen en wat hadden de Zuid Amerikanen een lol om die 2 gekke blanke die er rondliepen. Of ze op de foto mochten, handje geven. Geweldig. Van afstand hadden we een kerk (La Dolorosa) gezien, maar daar aangekomen bleek die afgesloten. Door de aardbeving moest hij (opnieuw) gerenoveerd worden. Aan de overkant van de straat was van riet een soort tent gemaakt en dat dient nu als alternatieve kerk. Daar even staan kijken. Ik kreeg een blaadje over de dienst in mijn handen geduwd en Angje werd in het Spaans aangesproken door iemand die de sleutel van de kerk bleek te hebben. Nou, of we even wilden kijken? Natuurlijk, dus mee en een privé rondleiding in het Spaans en met handen en voeten kwamen we er uit. Nu bleek dat Manta op 22 oktober 1996 ook al een grote ramp had meegemaakt. Een cargo vliegtuig was met een brandende motor boven op een woonwijk gestort (de wijk waar wij liepen) en had onder andere een deel van de kerk verwoest, enkele tientallen doden als resultaat en veel verwoeste huizen. Dat was de eerste keer dat de kerk dus gerenoveerd was. In Nederland zou het ten strengste verboden zijn om zo'n bouwput te betreden, maar hier is dat schijnbaar geen probleem. Toen we de kerk gezien hadden ging deze man naar kantoor waar hij een andere sleutel zocht. We moesten ook even mee naar de klokkentoren met het bronzen Maria beeld. Over het dak, geen hek niets tot het einde. Schuift hij een brug op pak hem beet 30 meter hoogte naar de toren en we konden oversteken. De toren? Geen hek werk niets er om heen. Misschien 5 bij 5 meter met in het midden het Maria beeld en aan alle 4 de kanten een afgrond. Gekkenwerk als je er over nadenkt, maar wel bizar. Dat bronzen beeld scheen de vliegramp qua hitte te hebben overleefd. Veilig terug op de grond hebben we de goede man bedankt en hij wou natuurlijk handjes schudden. Daarna weer verder gegaan tot we bij een andere markt kwamen (in een wijk achter de Playa de Tarqui). Zelfde taferelen. Mannetjes die met hun kippen op de foto wilden etc. Een bepaald deel van de markt bestond uit zeecontainers waar ze kramen/winkels van hadden gemaakt. Daar ook wat gedronken en daarna naar de vismarkt. Eigenlijk waren de kramen op de lokale markt leuker. Alleen bij de echte vismarkt had je tientallen grote vogels en een aantal oude vissersboten extra.

Daarna een fikse wandeling langs het strand richting (en over) Playa Murcirlago naar de Mall del Pacifico om nog even op internet te gaan. Surprise, werkte niet. Terug richting shuttle bus stop een straat van vanochtend opgezocht om daar nog even internet op te gaan en wat foto's te laden voordat we om 5 uur de bus instapte. Op weg naar Lima. Bij terugkomst in de hut wachtte ons helaas een onaangename verrassing.  De haven van Lima (Callao) is niet meer toegankelijk voor taxi's en verder publiek. Je mag er alleen met een shuttle bus vanaf die je dropt bij een mall. De reden? Recente berovingen, "other street crimes" zowel bij daglicht als 's avonds en in allerlei (toeristische) wijken evenals buiten de stad bij bijvoorbeeld Inca ruïnes. Extra politie patrouilleert op straat bij toeristische attracties. Het wordt afgeraden om laat op de avond nog op straat te zijn, zoveel mogelijk met groepjes te gaan, op je omgeving te letten, geen waardevolle spullen mee te nemen, niet te veel cash geld etc. Ook onze geplande trip op de eerste dag naar de Pachacamac ruïnes wordt specifiek genoemd. Dat wordt waarschijnlijk dus een change of plans..........