De deceptie van Paaseiland

Na het vertrek uit Lima hadden we 4 zeedagen voor de boeg tot aan Paaseiland. Van medepassagiers hadden we al de nodige verhalen gehoord. Sommige waren al 3x geweest, maar niet aan land in verband met het weer. De 3e zeedag begon de wind aardig op te komen en gedurende die nacht rolden we van links naar rechts in het bed. De 4e dag werd het zwembad gesloten en was de wind verder toegenomen met golven van 4 meter+. In de nacht leek het wat rustiger geworden, maar schijn bedriegt. Om 6 uur ons bed uit, ontbijten en vroeg in de rij voor de tendertickets. En de golven nog steeds een meter of 4, dus ..... Uiteindelijk om een uur of kwart voor 9 de Captain. Helaas, na overleg met de lokale autoriteiten hebben we slecht nieuws. Het weer laat het niet toe om aan land te gaan mede omdat gedurende de dag het nog slechter wordt. Een grote teleurstelling, want dit had toch 1 van de hoogtepunten moeten zijn. Dat was nog niet alles. Er moesten ook 2 passagiers en 2 crewmembers geëvacueerd worden vanwege medische redenen. Dat was een hele operatie en nam uiteindelijk ca 4 uur in beslag waarbij 1 passagier uiteindelijk weigerde over te stappen. En terecht want het was voor zo'n oud dametje levensgevaarlijk. De boot van de marine ging als een gek tekeer en zij moest overstappen. We hebben wat van de beroemde beelden langs de kust zien staan, maar het is toch anders dan fysiek aanwezig zijn. In ieder geval een reden om nog eens te gaan. In plaats van Paaseiland dus een extra zeedag (nummer 5). Op zeedag nummer 7 nam de wind iets af en in de loop van de middag werd het zwembad weer geopend.
De 8e dag op zee was een scenic cruising rondom Pitcairn Island. Er wonen slechts 54 mensen, geen vliegveld en het dichtstbijzijnde fatsoenlijke eiland is minimaal 2 dagen varen. Je zou er maar wonen. Eigenlijk zijn het allemaal afstammelingen van piraten van eigenlijk slechts 4 families. Vanaf Pitcairn zijn we nu onderweg naar Tahiti.