Ayers Rock - the Australian Outback en land van de Aboriginals

Woensdagmorgen liep in alle vroegte de wekker af. Om een uur of 5 de taxi in en om kwart voor 7 vertrok de vlucht vanuit Cairns naar Ayers Rock in het midden van Australië. Een vlucht van bijna 3 uur en dankzij een half uur tijdsverschil waren we om even over negenen geland. Met de bus naar het hotel, koffers afgegeven en bij de "town square" een vroege lunch genomen. Met de Hop On Hopp Off (de outback versie) vervolgens naar Kata Tjuta, oftewel de Olga's. Een zware trail en bewust de eerste dag genomen. Volgens de verhalen nog mooier en indrukwekkender dan Uluru/Ayers Rock zelf. Om half 1 de (mini)bus in met halverwege een fotostop bij de zandduinen. Om 2 uur waren we bij het drop off punt voor de Valley of the Winds trail in Kata Tjuta (in de Aboriginal taal van de Anangu stam is dat "vele hoofden"). Een wandeling van 8 kilometer, omhoog, omlaag, af en toe een zandpad maar grotendeels over losliggende keien, af en toe wat rotsen beklimmen omdat het pad ophoudt. Zeer pittig en volgens Angelo gekkenwerk als je een paar verrotte knieën hebt. Over heuvels, door dalen, links en rechts omringd door rode bergketens, geen levende ziel te bekennen, in the middle of nowhere. In totaal 7 personen uit de bus op eigen tempo en al gauw verspreid. Verder stonden er 4 auto's op de parkeerplaats en zijn we 8 andere mensen tegen gekomen (6 bij het begin al op de weg terug en 2 onderweg). Van god en alle mensen verlaten, absolute rust en stilte. Ongekend. Geen bereik op je mobiel. Dat besef is er pas echt als Angje in een afdaling onderuit glijdt door de losliggende keien. Links een afgrond van een meter of 5. Gelukkig kwam hij goed terecht en had alleen wat schaafwonden en 2 blauwe handpalmen, maar ik schrok me rot en zag hem al verder naar beneden glijden. Dan besef je eigenlijk dat je een paar kilometer van de parkeerplaats bent en nog ruim 2 kilometer van de noodpaal om een Ranger te bellen. Geen mobiel bereik. Niets nada. Er zou toch wat ernstigers gebeuren... Om een paar minuten voor 5 stonden we weer bij het beginpunt waar we om 5 uur werden opgehaald. Onderweg had Angje de tijd en afstand opgenomen om te zorgen dat we op tijd aankwamen. De laatste bus missen hadden we niet echt veel zin in op 50 kilometer van de bewoonde wereld (lees de hotels). Helemaal gesloopt en uitgeteld. Wat was dit zwaar. In je jonge jeugd werd er nog wel eens gedreigd dat je voor straf zonder eten naar bed moest. Nou dit was geen straf. Douchen en even liggen werd douchen en lekker slapen. Wat een helle tocht, wat was dit zwaar, maar zo mooi, zo overweldigend, zo geweldig en zo indrukwekkend. Een met de natuur.

Ook op donderdag was het vakantiegevoel er weer. Om 10 over 5 liep de wekker af en om kwart voor 6 in de bus om de zonsopkomst bij Ayers Rock te zien. Mooi, maar niet zo mooi als je vaak op foto's ziet door dat er toch wat bewolking was. Zeker wel de moeite waard van het vroege opstaan. Daarna terug naar het hotel om te ontbijten. En om kwart over 10 de bus weer in naar Uluru voor de base walk trail. Uitgestapt bij Kuniya Piti en vanaf daar met de klok mee gaan lopen. De mooiste 6 van de 10 kilometer lange trail gelopen en toen terug naar het opstappunt Mala Puta waardoor we alleen nu alweer op 7 kilometer zaten. Bij Mala Puta is de enige plaats waar je echt de rots op mag klimmen maar deze was gesloten vanwege de stevige wind. Niets voor ons, want die was echt steil en gevaarlijk, dus van de sluiting hadden we ook geen last. Opnieuw mooi, maar niet zo indrukwekkend als gisteren. De trail is ook veel makkelijker begaanbaar. Vrijwel vlak, zandpaden en meer verharde ondergrond. Hier en daar muurschilderingen van de Aboriginals op de rotsen. Na de wandeling nog het Culturele centrum bezocht waar je de geschiedenis van de Aboriginals leert kennen. En verder? Vliegen, heel veel vliegen. En brutale vliegen, want ze landen op je gezicht en blijven gewoon zitten. Liefst in groepen tegelijk.

Om half 8 in de avond was het tijd voor de volgende tour van ca 1,5 uur. De Fields of Lights. Een kunstwerk van Bruce Munro in de Outback van Uluru. Totaal 50000 lampjes geven de wildernis een sprookjes achtige sfeer. Net de tulpenvelden, maar dan met lampjes. En nu.... lekker ons mandje in. Slapen en om 4 uur er uit voor de Kings Canyon tour.