Karma in het Great Barrier Reef

De vakantie is volgens Angelo nu echt begonnen want om 6 uur moesten we er uit. Gelukkig speelt het tijdsverschil hem nog parten dus was hij al wakker. Half 8 stond de bus voor het hotel om ons op de halen voor de 2 daagse duiktrip. Het weer was niet zo best, dus dat beloofde wat voor de boottrip naar de duiklokatie. Je wordt eerst met een catamaran naar je "drijvende hotel" gebracht. Wat een tocht was dat. Een achtbaan rit van 1,5 uur. Bij de briefing kreeg je de gebruikelijke tekst over je reddingsvest etc. Verder waar de kostzakken lagen, dat pillen tegen zeeziekte niet meer helpen als je ze niet minimaal een half uur voor vertrek hebt ingenomen en waar de "kotspunten" zijn. Het begin ging wel maar hoe verder je kwam hoe wilder het werd. De een na de ander verdween naar de aangegeven punten. Leuk gezicht wel, niet 4 op een rij maar een veelvoud daarvan. Bij foutief mikken krijgt de buurman ook een golfje mee. Op minder dan 10 minuten afstand van het hotel zegt Angelo dat het zo'n leuk gezicht is. Wij lachen. Nou, had ik dat maar niet gedaan. Karma bestaat dus echt, want 2 minuten later vraag ik aan Angje of hij een zakje aan kan geven. Kijkt hij mij lachend aan en zegt heel flauw hoezo? Zeg ik dus heel serieus dat ik moet overgeven. Antwoord hij met: echt of neem je me nu in de maling? Ik zeg echt en denk: schiet op klootzak.
Geeft hij net op tijd het zakje aan. Karma dus en voor alles moet een eerste keer zijn zullen we maar denken. Gewoon 2 zakken vol en verder in een vuilniszak. En Angje zat daar met een brede grijns op zijn gezicht. Ondertussen waren we ook bij het hotel gekomen. Overstappen op een klein bootje voor een man of 10. Eten overladen, baggage en de eerste passagiers en varen maar. Een wildwaterbaan van 50 meter en van onder tot boven doorweekt, maar het mocht de pret niet drukken. Inchecken, weer een briefing, tanden poetsen haha en lunchen. Om half 2 de eerste duik en wat ging de zee te keer en ik was al zo zenuwachtig. Wel erg mooi, erg zwaar ook en onder andere een haai gezien. Om half 4 was de 2e duik. Gelukkig voelde ik mij al meer op mijn gemak, maar het was nog steeds flink aan het waaien. Ca de helft van de duikers bleef op de boot achter, maar als ik er dan toch ben moet ik er maar voor gaan ook.
De nachtduik was een ervaring op zich, maar wat was ik zenuwachtig. Je zag geen hand voor je ogen. Weet je hoe donker het 's avonds eigenlijk is? Een zaklamp moest uitkomst bieden. Wat heb ik toch een grote mond. Bang voor water en nachtblind. Wat ga je dan doen? Juist, nachtduiken. Eenmaal onder water was het een hele belevenis. Schijn je met je zaklantaarn en het eerste wat je voorbij ziet zwemmen is een haai. Klinkt raar, maar toen was ik gelijk gerust gesteld en ontspannen. Indrukwekkend waren ook de hele grote vissen die "speelden" met het lich. Verder haaien, haaien en nog veel meer haaien......en een school kleine visjes die licht gaven. Leek wel de sterrenhemel. Waanzinnig. Wat ben ik blij dat ik het gedaan heb. 
Vanwege het slechte weer konden wij 's nachts helaas niet naar een andere positie varen. Hierdoor was de ochtendduik om half 7 in hetzelfde gebied. Na deze duik gingen we wel een klein stukje verder varen, dus een nieuwe locatie. Gelukkig maar, want de laatste 2 duiken waren verreweg het mooiste. De eerste lokatie gaf mij niet echt het gevoel in het Great Barrier Reef van de foto's te zijn. Minder kleurig en heel veel dood koraal. De 2e lokatie maakte dat meer dan goed. Wat was het daar mooi! Al met al een geweldige en vooral onvergetelijke ervaring. En Angelo? Die was mee gegaan om op het zonnedek te gaan liggen, maar dat was in de regen en met de wind (windkracht 6+) geen pretje. Ach, zijn tijd komt de komende weken nog wel!
Om een uur of 2 was de terugreis gepland. Dat werd uiteindelijk kwart voor 3 vanwege het weer. Aan boord om kwart voor 2 nog een pil tegen zeeziekte genomen. Nou, dacht je dat de heenreis heftig was? Dit was gewoon bizar. Misschien zelfs wel onverantwoord alhoewel de crew wist wat ze moesten doen. De mensen op de zijbanken op het achterdek kreeg de ene golf na de andere over zich heen. Het rooster van de airco vloog plots van het plafond, een loshangend aanverwant artikel moest worden verwijderd, een stuk van de achter reling vloog los en moest met man en macht gemaakt worden. De crew vloog af en toe letterlijk door de ruimte's heen over de tafels of bij iemand op schoot. Lampen vielen uit het plafond.......bizar.
Gelukkig zijn we nu weer veilig in het hotel hier en daar een blauwe plek rijker. Maar wat een helle tocht. En of de reispil geholpen heeft? Nee. De crew was zo vriendelijk om mij met 2 man even naar buiten te begeleiden. De zakjes met de zure lucht ongeveer onder de neus van Angelo achterlatend. En die, ja, die kreeg toen ook zijn portie en kwam dus niet quasi belangstellend even buiten naast mij zitten. Wie het laatst lacht....... #noworries #memoriesforlife