Paardrijden tussen de krokodillen

Afgelopen woensdag vertrokken we uit Cairns om door te reizen naar Port Douglas. Inclusief een paar foto stops onderweg nog geen 2 uur rijden. In de namiddag het plaatsje verkend met wat mooie uitkijkpunten over de oceaan en daarna wezen eten. De meeste bars en restaurants hebben geen Wi-Fi. Dat maken ze op de meest ludieke manieren kenbaar. “no Wi-Fi available - we talk with each other during diner face to face” en soort gelijke teksten. Zo waar die spreuken!
Donderdag stond de trip naar Cape Tribulation op het programma. Onderweg even de instructies doorgenomen:
Geef slangen de ruimte om weg te gaan. Ze zijn bang voor mensen en vallen alleen aan als ze zich bedreigd voelen.
Het is verboden op de meeste stranden om het water in te gaan in verband met krokodillen en zomers de kwallen.
Ontlasting etc graag minimaal 15 cm begraven als er geen wc in de buurt is.
Wees ten alle tijde alert voor de omgeving qua wildlife. Etc etc.
Ja hoor, probeer mij maar gek te maken.
Cape is een landtong in het noorden van Queensland in het Daintree National Park. Om daar te komen moet je met een pontje de Daintree rivier over. Je belandt dan gelijk in de middle of nowhere. Vanaf de pont is het 35 kilometer over een verharde weg naar Cape Tribulation. Een slingerende weg door het regenwoud. Onderweg was de eerste stop een schitterend lookout point en de 2e een verrassing voor mij. Paardrijden door het regenwoud en over het strand tussen de krokodillen. Nou ben ik blond en krijgt Angje mij regelmatig op de kast maar hij had weer gelijk. Vanuit het regenwoud rijd je zo het strand op met de oceaan en het Great Barrier Reef gelijk voor je. Zo bizar. En wat zegt de gids niet veel later: kijk daar: een krokodil. Net als tegen Angje was mijn reactie hetzelfde. Yeah right. Nou, hij lag daar dus echt rustig te genieten van het zonnetje op het strand. Hopelijk had hij/zij zonnebrand meegenomen. Het was in ieder geval een schitterende tocht.
Angelo wou naar het dorp toe om de 1.5 uur te doden. De gids zei nog dat er niet veel te doen was. Nou, dat was nog optimistisch. Kom niet te hard aanrijden want de remweg is langer dan de lengte van het dorp. Aan de linkerkant een eettent met een toeristen info kantoor en aan de rechterkant hetzelfde. En…. een publiek toilet die buiten werking was. Dat was het. In 2016 schenen er in de wijde omgeving aldaar nog maar 118 mensen te wonen. Hij is maar even het strand gaan verkennen.
Na het paardrijden een aantal trails gelopen en wat stranden bezocht. Zo rustig en zo relaxed. Je hoort af een toe een vogel of wat kraken. Bij dat laatste zit mijn hart dan gelijk in mijn keel. Geen telefoonverbinding, de rust, de natuur, zo bijzonder en mooi.
Elke trail had weer iets anders te bieden. Wat heb ik genoten maar wat ben ik af en toe geschrokken. Als het hout niet kraakte haalde m’n vent wel weer een geintje uit.
Een van de laatste stranden, Cow Bay, had bij de ingang nog een extra waarschuwingsbord. Recent nog krokodillen gesignaleerd. Er reed ook een Ranger rond om te kijken. Dan loop je toch met een ander gevoel over het strand. Romantische wandeling met prachtige natuur om je heen maar wel met de billen bij elkaar. Held!!!
Wat verder nog opvalt is dat er bij de meeste stranden een brievenbus staat met een fles Vinegar er in voor het geval een kwal je te pakken krijgt. En instructies wat wel en niet te doen.
Het was een schitterende range dag met veel lopen ook maar ik zat wel met een voldaan gevoel om even voor 5 uur op het pondje.