Het Suez Kanaal

Gisteren via de Rode Zee richting het Suez Kanaal. Daar kwamen wij aan het einde van de middag aan en gingen voor anker. Nog een leuk feitje. Zitten we 's ochtends bij het tafeltennis ben ik in gesprek met een dame over Aqaba, Petra, fitheid van de mensen etc. Zegt ze op een gegeven moment "ik ben ook al 63. Hoe oud ben jij? Een jaar of 70".
Dat mens spoorde niet. Heb nog even voor de spiegel gestaan, maar 70......?
De ene dag smeert een duikinstructeur even je rug in en zijn er hier en daar wat groeihormonen in opstand, de volgende dag vragen ze of je 70 bent. Pfff.
In Petra waren er overigens nog een aantal mensen per ambulance afgevoerd. Sommige mensen overschatten zich schromelijk in die hitte.

Vanochtend om een uur of half 5 waren wij aan de beurt en kregen wij toestemming om het Suez Kanaal in te varen. Angelo was wakker geworden van het geluid van het lichten van het anker en een zwaarder geluid van de motor. Om kwart voor 5 de hut uit en het dek op om nog net te zien hoe we het Suez Kanaal indraaien. Dan denk je dat je de enige gek bent. Nou niet dus. Er stonden al een paar honderd man op het dek met fototoestellen, verrekijkers en mobiele telefoons. En wat zie je? Zand, veel zand. Af en toe een stad en veel militaire gebouwen. Opvallend de lange wachtrij van trucks bij een veerpont. Op 2 banen naast elkaar en honderden meters lang. Wachttijden tot 5 dagen in drukke tijden. Als je dan weet dat de buitentemperatuur tussen de 35 en 40 graden is dan wil je toch niet dagen in zo'n cabine zitten. Geen faciliteiten verder. Bij de gedachte alleen al krijg je het benauwd. Om een uur of half 3 passeerden we Port Said alwaar het Suez Kanaal verlaten werd. Einde Midden Oosten en terug in Europa.